پنجمین المپیک دارا تورس

پنجمین المپیک دارا تورس

در 41 سالگی روی سکوی المپیک

41 سال دارد و با مدال نقره یی که در شنای 50 متر آزاد زنان به گردن آویخت، مسن ترین سکونشین المپیک پکن نام گرفت اما حالا بعد از سه مدالی که در پکن گرفته، باید خود را برای نقش سابقش حاضر کند؛ مادر بودن. دارا تورس شناگر امریکایی حاضر در المپیک پکن به غیر از ماده 50 متر آزاد، در 100+4 متر آزاد و مختلط هم روی سکو ایستاده اما حال و هوای او در المپیک با تمام هم تیمی هایش فرق می کند؛ «دختران دیگر داشتند برای جشن شادی و رفتن به سفرهای تفریحی برنامه ریزی می کردند اما من باید سه شنبه عصر برمی گشتم چون مجبورم چهارشنبه صبح دخترم را به مدرسه ببرم. حتی یک لیست هم از لوازم مدرسه او تهیه کرده ام که باید بخرم.» او در شنای 50 متر آزاد بهترین عملکرد را از خود به نمایش گذاشت و فقط با یک صدم ثانیه بعد از بریتا اشتفن آلمانی به دیواره استخر دست زد تا حتی شناگر استرالیایی هم بعد از او به کارش پایان دهد. تورس از اینکه مسن ترین ورزشکار کاروان ورزشی ایالات متحده است، لذت می برد و حتی با رقیبان جوان و کم سن و سالش درباره به دنیا آوردن بچه ها شوخی می کرد؛ «من با کیت، لیبی تریکت و بریتا بودم. فکر می کنم از لیبی پرسیدم می خواهد بچه دار شود یا همچنان به شنا کردن ادامه می دهد. من به آنها گفتم بعد از تولد کودکم خیلی بهتر شده ام. حتی انعطاف بدنی ام بیشتر شده است. من به آنها گفتم؛ «هی، اگر من می توانم این کار را بکنم، شما هم می توانید.» تورس فقط 15 سال داشت وقتی اولین رکورد جهانی اش را در 50 متر آزاد ثبت کرد. چندی بعد او در المپیک 1984 لس آنجلس در 100+4 متر آزاد تیمی طلا گرفت. او در المپیک 1988 سئول یک نقره و یک برنز تیمی گرفت و در المپیک 1992 بارسلونا یک طلای تیمی دیگر گرفت و بعد از آن بود که برای هفت سال شنا را کنار گذاشت. تورس 33 ساله در المپیک 2000 سیدنی بار دیگر برای تیم امریکا به آب پرید و دو طلای تیمی و سه برنز انفرادی در مواد 50 متر و 100 متر آزاد و 100 متر پروانه گرفت. آن مسابقات بازگشتی برای تورس بود و او با آنکه در 2006 صاحب فرزند دختر شد باز هم برای المپیک خود را آماده کرد. اگر چه او از تجربه حضورش در المپیک 2008 پکن بسیار لذت برده است، اما احساس می کند علاوه بر این به الگویی برای زنان میانسال در ورزش تبدیل شده است

عملکرد ضعیف سفارت ایران در پکن

عملکرد ضعیف سفارت ایران در پکن

مشکل تماشاگران ایرانی با قیمت بلیت ها سرانجام در ششمین روز از بیست و نهمین دوره بازی های المپیک در شهر پکن با حضور تعدادی از تماشاگران ایران در سالن برگزاری رقابت های کشتی غربت ورزشکاران ایران شکسته شد اما با قیمت های بسیار گزاف، در حالی که از چهارشنبه از سوی سازمان تربیت بدنی اعلام شده بود با حمایت بخش فرهنگی این سازمان و بخش فرهنگی سفارت ایران در پکن تعدادی از تماشاگران ایرانی در سالن مسابقات حضور خواهند یافت، تماشاگران ایرانی با در دست داشتن پرچم سه رنگ کشورمان و بر تن کردن لباس هایی مزین به نام ایران به تشویق ورزشکاران کشورمان پرداختند. اما آنها نه تنها از باخت ورزشکاران شان در بازی های المپیک ناراحت بودند، بلکه مشکلات دست یافتن به بلیت و قیمت های گزاف آنها را بیشتر آزار داده بود. علاقه مندان به کشتی به ویژه از استان کردستان که چیزی حدود 40 نفر می شوند، با هزینه های بسیار سنگین به چین آمده اند تا حامی ورزشکاران شان روی سکوها باشند. اما با توجه به اینکه مهم ترین نیاز آنها تهیه بلیت بود. یکی از تماشاگران ایرانی حاضر در سالن مسابقه های کشتی می گوید؛«ما با قیمت های بسیار گران بلیت ها را از بازار آزاد تهیه کردیم؛ بلیت هایی که باید در اختیار ما قرار می گرفت». یکی دیگر می گفت؛ «من از کسی بلیت گرفتم که او بلیت ها را از دست اندرکاران سفارت ایران تهیه کرده بود.» «حسن بابک» سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران در بازی های آتن از جمله تماشاگران مسابقات کشتی فرنگی است، او به ایسنا گفت؛ «من با بدبختی و قیمت زیاد بلیت مسابقه ها را تهیه کردم.» در میان تماشاگران از قاضی دادگستری دیده می شد تا مدیرکل آموزش و پرورش و بچه های مدرسه یی که همگی از نحوه تهیه بلیت بسیار ناراضی بودند. مهم ترین اعتراض آنها این بود که سفارت ایران بالاترین حامی ایرانی ها باید در این کشور باشد اما متاسفانه هیچ قدمی برای ما بر نداشته است. ای کاش مدیران سفارت ایران به صورت شفاف خدماتی را که برای بازی های المپیک پکن انجام داده اند، توضیح دهند تا مردم از آن مطلع شوند، ای کاش کمیته ملی المپیک ایران در مورد بلیت هایی که در اختیار داشته و توزیع کرده به صورت شفاف و به دور از فرافکنی توضیح دهد تا حداقل ذهنیت مردم نسبت به بلیت های المپیک که خود مساله یی مهم در بازی های المپیک شده، مطلع شود. به هر ترتیب بالاخره سالن های بازی های المپیک پکن با پرچم به دستان ایرانی و فریادهای ایران، ایران آشنا شدند. اما امیدواریم که با حمایت بیشتر، تماشاگران با فراغ بال بیشتری در سالن ها حضور یابند چرا که این روزها بیشترین مشکلی که ورزشکاران ایران با آن مواجه هستند، مشکلات روحی است.