پنجمین المپیک دارا تورس

پنجمین المپیک دارا تورس

در 41 سالگی روی سکوی المپیک

41 سال دارد و با مدال نقره یی که در شنای 50 متر آزاد زنان به گردن آویخت، مسن ترین سکونشین المپیک پکن نام گرفت اما حالا بعد از سه مدالی که در پکن گرفته، باید خود را برای نقش سابقش حاضر کند؛ مادر بودن. دارا تورس شناگر امریکایی حاضر در المپیک پکن به غیر از ماده 50 متر آزاد، در 100+4 متر آزاد و مختلط هم روی سکو ایستاده اما حال و هوای او در المپیک با تمام هم تیمی هایش فرق می کند؛ «دختران دیگر داشتند برای جشن شادی و رفتن به سفرهای تفریحی برنامه ریزی می کردند اما من باید سه شنبه عصر برمی گشتم چون مجبورم چهارشنبه صبح دخترم را به مدرسه ببرم. حتی یک لیست هم از لوازم مدرسه او تهیه کرده ام که باید بخرم.» او در شنای 50 متر آزاد بهترین عملکرد را از خود به نمایش گذاشت و فقط با یک صدم ثانیه بعد از بریتا اشتفن آلمانی به دیواره استخر دست زد تا حتی شناگر استرالیایی هم بعد از او به کارش پایان دهد. تورس از اینکه مسن ترین ورزشکار کاروان ورزشی ایالات متحده است، لذت می برد و حتی با رقیبان جوان و کم سن و سالش درباره به دنیا آوردن بچه ها شوخی می کرد؛ «من با کیت، لیبی تریکت و بریتا بودم. فکر می کنم از لیبی پرسیدم می خواهد بچه دار شود یا همچنان به شنا کردن ادامه می دهد. من به آنها گفتم بعد از تولد کودکم خیلی بهتر شده ام. حتی انعطاف بدنی ام بیشتر شده است. من به آنها گفتم؛ «هی، اگر من می توانم این کار را بکنم، شما هم می توانید.» تورس فقط 15 سال داشت وقتی اولین رکورد جهانی اش را در 50 متر آزاد ثبت کرد. چندی بعد او در المپیک 1984 لس آنجلس در 100+4 متر آزاد تیمی طلا گرفت. او در المپیک 1988 سئول یک نقره و یک برنز تیمی گرفت و در المپیک 1992 بارسلونا یک طلای تیمی دیگر گرفت و بعد از آن بود که برای هفت سال شنا را کنار گذاشت. تورس 33 ساله در المپیک 2000 سیدنی بار دیگر برای تیم امریکا به آب پرید و دو طلای تیمی و سه برنز انفرادی در مواد 50 متر و 100 متر آزاد و 100 متر پروانه گرفت. آن مسابقات بازگشتی برای تورس بود و او با آنکه در 2006 صاحب فرزند دختر شد باز هم برای المپیک خود را آماده کرد. اگر چه او از تجربه حضورش در المپیک 2008 پکن بسیار لذت برده است، اما احساس می کند علاوه بر این به الگویی برای زنان میانسال در ورزش تبدیل شده است

المپیک پکن و پدیده این المپیک

هشتمین طلای فلپس هم به دست آمد

از پدیده تا معیار

آرش حقیقی 1- همیشه تو را با بزرگ ترین مقایسه می کنند. این اوج افتخار است وقتی خودت کوچک هستی. در نوجوانی وقتی می گویند؛ «چقدر شبیه پدرت شده یی» خوشحال می شوی احساس می کنی بزرگ شده یی. بعد می گذرد و می گذرد تا خودت بزرگ می شوی. حالا که بزرگ شدی دوست نداری با کسی مقایسه ات کنند، دوست داری دیگران خودشان را با تو مقایسه کنند؛ حالا تو معیار مقایسه هستی. 2- حالا همه خودشان را با مایک فلپس مقایسه می کنند. جمله معروف «آیا کسی می تواند رکورد مارک اسپیتز را بشکند؟» را حفظ کنید و فقط به جای مارک اسپیتز بنویسید و بگویید مایک فلپس. جست وجوی چهار ساله به پایان رسید و پدیده معیار شد؛ معیار مقایسه. المپیک آتن هم می توانست پدیده را معیار کند اما رقبای سرسختی چون ایان تورپ و پیتر فان دن هوخن باند بزرگ تر از فلپس بودند و پدیده پدیده ماند. اما 100+4 متر مختلط امدادی دیروز مهر نهایی سرنوشت را بر صفحه اول کتاب تاریخ المپیک زد و فلپس با شکستن رکورد هفت طلای مارک اسپیتز و به دست آوردن هشتمین طلایش در المپیک پکن در تاریخ بزرگ ترین همایش ورزشی جهان جاودانه شد. فلپس بالاتر از بزرگانی چون کارل لوئیس، بن جانس، جس اوونز، لاریسا لاتینینا و البته مارک اسپیتز قرار گرفت تا المپیک بعد منتظر بنشینیم و بگوییم و بنویسیم «آیا کسی می تواند رکورد فلپس را بشکند؟»